Կանգնած է արդյոք ընդդիմության մեջքի հետևում հենց ինքը Սատանան դեռ հնարավոր չէ պարզել, սակայն այն, որ հայ ժողովուրդը այսօր զրկված է և պետության և հոգևոր «մարմինների» խոր աջակցությունից դա փաստ է: Սակայն դա դեռևս չի նշանակում, որ մենք` հայ հասարակության լիիրավ անդամները, հիասթափություն ենք ապրել հայ առաքելական եկեղեցուց, քանի որ «անհատ ձեռներեցները» չեն կարող մեզ հուսահատ անել:

 Եվ կրկին անգամ ապացուցվում է այն կարծիքը, որ մեր` հայերիս համար, կարևորագույն տեղում է հենց ընտանիքը, որ ճգնաժամային իրավիճակներում մենք մեր սփոփանքը գտնում ենք հենց ընտանիքի գրկում: Դա ավելի ու ավելի պարզ է դառնում, երբ հիշում ենք փետրվարի 20-29 տևող Ազատության հրապարակի հանրահավաքները, որտեղ շուրջ 24 ժամ իրենց ապաստանն էին գտել հազարավոր ընտանիքներ` հավատալով որ հրապարակի անունը միայն նրանց հաջողության գրավականն է լինելու: Այսօր էլ բազմաթիվ քաղբանտարկյալների կանայք ու երեխաներ իրենց բողոքը ու ընտանիքի հանդեպ ունեցած ողջ հավատարմությունը արտահայտում են հացադուլի միջոցով, մինչդեռ «անհատ ձեռներեցները» վարում են իրենց աշխարհիկ կյանքը:

 Ինչը կարող է դառնալ հուսալքված ժողովրդի լույսը թունելի վերջում: Իհարկե ընտանիքը, քանի որ երկու սյուներից և ոչ մեկը նրա կողքին կանգնած չէ: